Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica) pokrzywa do picia (herbata), właściwości, działanie na włosy



Wiele autorytetów medycyny naturalnej uznaje zwyczajną pokrzywę za najbardziej wartościową spośród wszystkich roślin leczniczych znanych człowiekowi. Niektórzy posunęli tą myśl nieco dalej: gdyby ludzie zdawali sobie sprawę z mocy, jaką posiada pokrzywa, prawdopodobnie nie uprawiali by niczego innego.

Praktycznie każdy centymetr tej rośliny (poczynając od korzeni, przez łodygę aż do liści i kwiatów) posiada niesamowite właściwości lecznicze.

Pokrzywa zwyczajna
Urtica dioica



Zwykła pokrzywa nawet w tak prostych przypadkach jak wypryski pokazuje swoją moc. Picie herbatki z pokrzywy likwiduje je w bardzo krótkim czasie.

Pokrzywa zwyczajna zaliczana jest do grupy ziół oczyszczających krew. Oprócz właściwości oczyszczających bardzo korzystnie wpływa na pracę trzustki, skutecznie obniża poziom cukru we krwi, oraz pomaga w dolegliwościach układu moczowego (zapalenie dróg moczowych, chorobowe zatrzymywanie moczu). Szczególnie zalecane są kuracje wiosenne z zastosowaniem tego zioła, które wykazuje również właściwości przeczyszczające. Również jesienią warto sięgnąć po pokrzywę, ponieważ przed okresem zimowym,  po skoszeniu traw pojawiają się młode pędy rośliny.

Herbatkę z pokrzywy należy pić po jednym łyku, co wzmacnia jej działanie na organizm. Rano należy spożyć wywar na czczo. Następnie w ciągu dnia 1-2 szklanek. Kuracja powinna trwać około 4 tygodni. Zalecane jest picie bez dodawania cukru. Początkowo smak herbaty może być ciężki do zaakceptowania, więc warto dodać odrobinę rumianku lub mięty, które złagodzą smak surowej pokrzywy.

Przygotowując napój należy pamiętać, aby nie gotować naparu. Należy po prostu zalać przygotowane wcześniej ziele wrzącą wodą.

Z upływem lat, organizm człowieka zaczyna odczuwać niedobór żelaza. Również w tym przypadku pokrzywa przychodzi z nieocenioną pomocą. Zatem kiedy zaczniesz odczuwać stany znużenia oraz wyczerpania przypomnij sobie proszę o wszystkim co przeczytałeś na temat pokrzywy. Podobnie jak na inne dolegliwości, również i w tym przypadku będziemy mogli zauważyć bardzo szybką poprawę: powrót sił fizycznych, oraz energii umysłowej.

Pokrzywa zwyczajna zawiera również substancje krwiotwórcze, które pomogą w takich dolegliwościach jak niedokrwistość, anemia, blednica, oraz pozostałych poważnych chorobach krwi. W grupie z innymi ziołami stanowi również skuteczną pomoc przy białaczce.

Sporządzenie wywaru ze świeżej pokrzywy (oraz dodatkowo z jej korzeni), można również stosować go mycia głowy. Włosy odrastają, stają się gęste i zdrowe. Zalecane jest również stosowanie nalewki z pokrzywy, którą w bardzo prosty sposób możemy przygotować samodzielnie. Wystarczy do tego kilka świeżo wykopanych korzeni - przy czym należy pamiętać, że najsilniejsze działanie posiadają one wiosną lub jesienią.

Poważnym problemem dotykającym coraz więcej osób jest zwężenie naczyń krwionośnych. Choroba bardzo często kończy się amputacją, a można by spokojnie uniknąć nieprzyjemnego zabiegu, gdyby cierpiący na zwężenie naczyń moczyli po prostu stopy w odwarze z zastosowaniem korzeni pokrzywy.

Istnieje cała lista dolegliwości, którym ukojenie może przynieść zwyczajna pokrzywa. Od mniej do bardziej poważnych praktycznie do dziś dzień odkrywamy zbawienne właściwości lecznicze tej rośliny (herbatka z pokrzywy na silne bóle głowy, odwar z pokrzywy na grzyb paznokciowy i ropiejący nagniotek, obmywanie okolic serca odwarem na zwężone naczynia wieńcowe...).

Nie sposób również nie wspomnieć o najprostszym zastosowaniu pokrzywy. Tym, które większość z nas raczej nieprzyjemnie kojarzy z dzieciństwa. Przy takich dolegliwościach jak rwa kulszowa, lumbago, czy też bolesnym zapaleniu nerwów kończyn dolnych oraz górnych, muskanie liśćmi pokrzywy przynosi prawdziwe ukojenie. Podrażnioną skórę można potem posypać pudrem.

Sok z pokrzywy



Przepis na herbatkę z pokrzywy:

Na jedną pełną szklankę wody (250ml) bierzemy jedną, ale pełną, kopiastą łyżeczkę (do herbaty) ususzonych liści pokrzywy. Tak przygotowaną należy pozostawić do naciągnięcia - kilkanaście minut.

Nalewka z pokrzywy (przepis):

Jesienią (lub wiosną) wykopujemy korzenie pokrzywy zwyczajnej i myjemy za pomocą szczotki. Następnie kroimy je drobno tak aby zmieściły przez szyjkę butelki. Butelkę napełniamy aż po szyjkę a następnie zalewamy żytniówką (38-40%) i odstawiamy w ciepłym miejscu na dwa tygodnie.

Kąpiel nóg:

W celu przygotowania kąpieli dla nóg, należy świeże pokrzywy (liście wraz z łodygami), oraz ich umyte korzenie w ilości dwóch pełnych dłoni wsypać no naczynia, a następnie zalać pięcioma litrami wody. Następnego dnia należy zagrzać aż do zagotowania. Każdy ma swoją własną tolerancję na gorącą wodę a tym przypadku powinniśmy do moczenia stóp możliwie najgorętszego wywaru jaki tylko wytrzymamy. (Dobrym sposobem jest wcześniejsze zahartowanie stóp w gorącej wodzie). Kąpiel w pokrzywie powinna trwać około 20 minut. Warto pamiętać, aby nie pozbywać się ziół po kąpieli. Po ponownym podgrzaniu (nie zagotowaniu) będziemy mogli użyć jej ponownie (nawet do trzech razy).

Pokrzywa na włosy:

Do przygotowania naparu będziemy potrzebować około 8-10 pełnych garści suszonych lub świeżych pokrzyw, które następnie zalewamy wodą w garnku (najlepiej 5-cio litrowym). Na wolnym płomieniu podgrzewamy całość aż do momentu zagotowania. Następnie odstawiamy na pięć minut (aż naciągnie). Jeśli chcemy sporządzić wywar z korzeni, wówczas powinniśmy: wziąć cztery (pełne) garście korzeni z pokrzywy i zalać zimną wodą, a następnie zostawić na całą noc. Na drugi dzień podgrzewamy aż do zagotowania i odstawiamy na dziesięć minut (do naciągnięcia). Myjąc głowę pokrzywą powinniśmy unikać mieszania wawaru z kosmetykami. Najlepiej używać do mycia mydła do prania.

Żywokost lekarski (Symphytum officinale) zastosowanie, przepis na maść i nalewkę



W ludowej tradycji od setek lat istnieje pod nazwą 'kosztywał' lub 'żywy gnat'. Przez wielu zaliczany jest do ziół, należących do grupy najlepszych (niezastąpionych) z naturalnej apteki matki ziemi. Mokre łąki to najczęstsze miejsca jego występowania. Znajdziemy go jednak również na miedzach, w wilgotnych rowach oraz rozsiany wzdłuż rzek. Często spotkać możemy także rosnący wzdłuż  płotów jak i na osypiskach. Należy do ziół, które kwitną przez całe lato.

Posiada charakterystyczne szorstkie, oraz bardzo ostro zakończone liście. Jego korzenie (o grubości kciuka dorosłego człowieka) oprócz wewnętrznej części (biało-żółtawej) posiadają wieloletnią warstwę o brązowo-czarnym zabarwieniu. Rozcinając korzeń uwalniamy jego śluzowate, tłuste i maziste soki.

Jest rośliną wyjątkowo uporczywą jeśli chodzi o wyplenienie, ponieważ posiada mocno rozbudowany system korzeniowy, który sięga głęboko w glebę.

Korzenie (źródło największego dobra związanego z tą rośliną) należy wykopywać wiosną lub jesienią - choć wspominałem o trudnościach związanych z wyplenianiem rośliny, to do ich zbiorów wystarczy zwykły szpadel. Największą wartość posiadają ziela zbierane przed oraz w czasie kwitnienia.


Żywokost lekarski
Symphytum officinale

Cudowne właściwości lecznicze posiada nalewka z żywokostu, którą możemy przygotować samodzielnie, przy stosunkowo niewielkich nakładach finansowych. Pomaga szczególnie osobom, które od wielu lat cierpią na reumatyzm czy obrzęk stawów. Bolące miejsca należy nacierać nalewką codziennie, z dnia na dzień zauważając jak przynosi lecznicze efekty. Specyfik potrafi przywrócić funkcje stawów, które przez medycynę zostały zdiagnozowane jako bezwładne. Na lżejsze dolegliwości, takie jak: przeciążenia, zwichnięcia oraz skręcenia a nawet udar mózgu, należy stosować zaparzone liście rośliny, w formie ciepłego okładu z tak przygotowanej papki, które potrafią również pomóc w takich stanach jak: wypukłości kostek stóp oraz dłoni.

Dla osób, które z różnych powodów nie mają dostępu do świeżo zebranego ziela istnieje alternatywne rozwiązanie - zmielony korzeń żywokostu można obecnie dostać w wielu aptekach. Istnieje wiele przypadków porażenia poprzecznego rdzenia kręgowego, w którym okłady w paki przyniosły ulgę. Okłady takie są również nieocenione w przypadku reumatycznych stężeniu mięśni, owrzodzeniu żylakowatym podudzi, bólach karku, guzach dnowych jak i cięższych przypadkach: bolesnych kikutów pooperacyjnych a nawet zapaleniu okostnej.

Herbatka, którą również możemy samodzielnie przygotować z korzeni ziela ma także zastosowanie wewnętrzne przy: dolegliwościach przewodu pokarmowego, krwawieniach żołądkowych, zapaleniu oskrzeli oraz zapaleniu opłucnej. W takich przypadkach można zastosować kurację według następujących instrukcji: łykami należy spożywać dziennie dwie do czterech szklanek herbatki. Natomiast herbatka mieszana (w przypadku wrzodów żołądka) to 100g korzeni rośliny, 50g kwiatów nagietka oraz 50g rdestu ptasiego.

Wspominana wcześniej nalewka przynosi również ukojenie w przypadku ran zewnętrznych oraz wewnętrznych (zmiażdżeniach oraz uszkodzeniach - złamaniach kości oraz krwawych wylewach).

Liście, które zostały opisane jako składnik herbatek, mają również zastosowanie jako dodatek do kąpieli, szczególnie w przypadku chorób reumatycznych, zaburzeniach ukrwienia oraz uszkodzeniach dysku międzykręgowego.

Istnieje również przepis, który mówi o stosowaniu liści w przygotowaniu omletu - które zanurzone w cieście oraz wypieczone przynoszą właściwości lecznicze całej rodzinie.

Poniżej przedstawiam kilka przepisów

Żywokost lekarski - przepisy

Nalewka:

Przepis na nalewkę z żywokostu lekarskiego do nacierania.

Czas przygotowywania:

Składniki:
  • korzeń (kilkanaście sztuk),
  • wódka żytniówka

Dobrze umyć (można wyszorować szczotką) i pociąć na niewielkie kawałki korzenie rośliny, które następnie należy umieścić w butelce aż po szyjkę, która zalana żytniówką (ewentualnie inną wódką owocową) należy odstawić na 14 dni w nasłonecznionym, lub ciepłym miejscu. Należy pamiętać, aby wódka przykrywała całkowicie korzenie umieszczone w butelce.


Maść:

Przepis na maść żywokostową pochodzący ze starych rękopisów zielarskich.

Czas przygotowywania:

Składniki:
  • korzeń (4-6 sztuk),
  • smalec 250g

Sposób przygotowania:
Umyte oraz pocięte na małe kawałki korzenie (4-6 sztuk) podsmażyć krótko zmieszane z około 250g smalcu (czystego) i odstawić na noc. Następnie należy ogrzać całość i korzystając ze ściereczki przecedzić i wycisnąć do reszty. Odsączoną maź należy szybko przełożyć do wymytych naczyń i umieścić w lodówce.

Herbatka z korzeni:

drobno posiekane korzenie (około 2 małe łyżeczki) należy zalać ćwierć litra zimnej wody. Przecedzone oraz delikatnie podgrzane z rana należy spożywać łykami.

Herbatka mieszana:

duża (kopiasta) łyżeczka zmieszanych ziół (100g żywokostu, 50g nagietka, 50g rdestu ptasiego) na ćwierć litra wody. Zalane wrzątkiem zioła ostawić do naciągnięcia na około trzy minuty. W ciągu dnia należy spożywać od trzech do czterech herbatek.

Przykładanie papki:

Należy bardzo drobno zmielić korzenie ziela, a następnie bardzo szybko wymieszać z gorącą (nie wrzącą) wodą na papkę dodając kilka kropel jadalnego oleju. Lnianą ściereczkę pokryć warstwą tak przygotowanej papki i przyłożyć na chore miejsce, obwiązując dla stabilizacji opatrunku.

Przykładanie świeżych liści:

Wałkiem do ciasta rozwałkować świeże liście, obłożyć nimi chore miejsce i przyłożyć opatrunkiem dla stabilizacji.

Przykładanie zaparzanych liści:

Zaparzone gorącą wodą (nie wrzącą) liście przykładać na chore miejsce.

Dodatek do kąpieli:

Pół kilograma liści (świeżych lub wysuszonych) należy wieczorem zalać około pięcioma litrami zimnej wody. Po nocy podgrzewać na wolnym ogniu aż do zagotowania i tak przygotowany wywar dolać do wody kąpielowej.

Wino:

Świeże oraz umyte korzenie (od dwóch do pięciu) drobno kroimy i zalewamy białym winem na okres 5-6 tygodni. Tak przygotowane wino to fantastyczny preparat przy schorzeniach płuc.

Wyszukiwarka