Żyworódka pierzasta (Kalanchoe daigremontiana) - Uprawa, zastosowanie, lecznicze właściwości soku z żyworódki



Żyworódkę pierzastą zalicza się do powszechnie znanej rodziny gruboszowatych, która charakteryzuję się 'mięsistymi' liśćmi. Rośliny te wręcz uwielbiają wodę. Uprawa żyworódki pierzastej jest bardzo mało wymagająca. Są to wyjątkowo odporne zarówno na przelanie jak i niedostatek wody rośliny - dostosowują się do obecnych warunków. Oczywiście regularne dostarczanie życiodajnej wody działa bardzo pozytywnie na wzrost żyworódki, której cenne łodygi i liście nabierają wspominanej mięsistości, kumulując w nich lecznicze właściwości.

Żyworódka pierzasta
Kalanchoe daigremontiana



Lecznicze właściwości żyworódki pierzastej są dużo szersze niż nieco bardziej znanego aloesu. Ma ona działanie bakteriobójcze, wirusobójcze oraz grzybobójcze. Może być stosowana zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie. Jej liście to prawdziwa skarbnica mikro- oraz makroelementów. Oprócz bardzo dużej zawartości witaminy C zawiera: potas, żelazo, miedź, cynk, mangan, glin, krzem, wapń, bor...

Najbardziej rozpowszechnione zastosowanie żyworódki to walka z trądzikiem, lecz jest równie nieoceniona przy przeziębieniu, chorobach górnych dróg układu oddechowego, oraz bólach reumatycznych. Roślina wykazuje działanie regeneracyjne, przynosi więc nie tyle ukojenie bolących stawów, ale działa na nie wewnętrznie, łagodząc źródło bóli.

Sok z żyworódki


Przepis na maść oraz nalewkę z żyworódki pierzastej:liście rośliny należy zetrzeć (najlepiej korzystając z moździerza). Można przy tym zgnieść również fragmenty łodyg. W zależności czy chcemy przygotować maść czy nalewkę, przygotowaną maź w przypadku maści dodajemy do roztopionego i schłodzonego smalcu wieprzowego, lub w przypadku nalewki zalewamy spirytusem (lub żytniówką) w proporcji 1:3 i odstawiamy w ciemne miejsce na 2 tygodnie, po których odcedzamy i przelewamy do butelki.


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Wyszukiwarka